Sarap matulog kaso, ....

 

     

Waaaaaa..... Nun nagdaang taon, Disyembre pa ang huling aktibidad ko sa outdoor. Umakyat ako nuon sa bundok at pagkatapos nuon, wala na! waaaaaaaa..... kain tulog, kain tulog at kumain pa at matulog. Ni kaunting takbo at papawis man lang di ko na nagagawa, ay kalungkot. May pag daka pa'y pag barik ang nasusulingan. waaaaaaa...........
Ang epekto, nasanay na muli ang katawan kong matulog ng mahaba. Empre tumaba ako at ito yun pinaka masaklap. Yun datihang 27 pulgada na sukat ng mga pantalon ko, ang sikip sikip na! wahahahah....

Sabi ko sa sarili ko, kailangan muling mag dyeta at mag ehersisyo. Kagabi nga lang nag set ako ng alarma sa oras upang gumising ng maaga at sa kasamaang palad, bigo pa din ako huhuhuuhuu.... Ala lang kelangan ko pa din ma motibeyt ang sarili ko para mag dyeta at ehersisyo upang bumalik naman sa kondisyon ang sarili ko kahit paano.

Yun lang.

   

   

Parang gobyerno

 

     

Natatawa ako at naiinis, kung bakit kasi, ganito po yan. Membro kasi ang van namin sa isang samahan ng sasakyan na bumabyahe ng molino, bacoor to alabang via daang hari. minsan naman pag may pagkakataon e may umaarkila din nito. Pero kolorum po sya, lahat ng bumabagtas sa daang hari na public transport e kolorum. ala pa kasing nabibigayna ng linya dito.

Mula sa amin (Springvil Molino) 15 gang 20 minuto, nasa Alabang ka na! ang galeng ano po. Ang grupong kinabibilangan ko ang syang nagpasimula ng byahe dito. Ito kasi ang pinakamabilis na daan patungong alabang. Kagaya ng gobyerno, nun una daw maayos ang pamamlakad palibhasay lahat ay kumikita. alang nag guguglungan at alang mapagsamantala. At nangdahil siguro sa pera at ambisyon, kagaya din ng gobyerno, nahati ang asosasyon. Nang dahil dito, nagkakagulo gulo na! para ng hinalong kalamay! kanya kanya panong makakagulang. Honga, pare-parehong nag hahanap buhay, pero dahil sa interest ng iilan, natuto ang iba kung pano sila hindi matatapakan. hay... parang gobyerno, laging nag sasapawan.... Ganito na nga ata ang sitwasyon pag naghihirap ang karamihan lalot na may kumakalam na sikmura. ay nakakalungkot talaga:(

   

   

Bahay bahayan- Luto lutuan...

 

     

hehehe... naalala ko nun bata pa ako kasama ang mga pinsan ko at kababata. naglalaro kami ng bahay-bahayan at luto-lutuan. Siguro ito din ang rason kung bakit mahilig din ako magluto hanggang ngayon at isa kung bakit nahilig ako sa pamumundok. hehhehe...

ala lang...

   

   

Panibagong Taon! 2006

 

     

Lumipas na ang taon 2005, tapos na din ang mapapait at masasayang nakaraan sa nagdaang taon. Isang ala ala na naka kahon, pedeng silipin, balikan at gunitain. Sa mga nakainuman, sa datihan ng kasama, sa mga bago kong nakilala, natalisod, nabiro, naasar, napikon, napatawa, napaligaya, natulungan, pinag kakautangan, kapamilya, kamag anak, pinamahal, sa nag mamahal at sa manlilikha na walang sawang humahabi ng iba ibang pang yayari kada taon, naway isang maganda, masagana at matahimik ngayon dalawang libo't anim na taon!!!