Minsan

 

     

minsan ay parang wala ng bukas at minsan parang walang nangyari, inuman magdamag para bang mauubusan... ganito kami kasaya

   

   

Di kontento

 

     

Bakit pag naakyat mo na yun isang bundok na maganda sa itaas gusto mo pang balikan?
Bakit yun kasama mo may MSR gusto mo din magkaron?
Bakit yun iba nag lalasing sa itaas ng bundok yun iba naman ayaw?
Bakit pag nasa bundok ako ala akong ganang kumain ngunit pag nakababa na ako, para akong pato kumain?
Bakit dati bundok lang ang hilig ngayon may bike bike pa?
Bakit maraming matanong pag tinanong mo ayaw ka naman sagutin?
Bakit ba ako pumapanhik e pede naman sa likod na lang ng bahay mag camping?
Bakit pag gising ko kanina ang dami kong iniisip?
Bakit ko ba ito sinusulat, gayong di ko rin alam?
Bakit di ako kontento, dahil ba sa ako'y isang tao?
Bakit?

   

   

Ang mga kapatid na Ita, kaibigan at Mt. Pinatubo

 

     

Mt. Pinatubo, San Marcelino, Zambales

Matapos ang bagsik ng Pinatubo nuong 1991, nagging popular na ang Pinatubo sa mga may hihilig sa adbentyur. Naging popular ang Sta. Juliana, Tarlac, Tarlac bilang jump off point at kamakailan naman ay iyong nasa Porac, Pamapanga.

Mainit, para kang ginigisa habang nag lalakad sa mala disyertong geograpiya patungo sa bundok na ito. Ngunit ibang iba ang iyong madarama pag nakarating ka at nakita ang kulay asul na tubig ng kreyter.

Ganyan ganyan ang aking nadama ng masulyapan ko ito. Napawi ang pagod ko habang ako’y hinihipan ng may kalakasang hangin. Banayad na banayad, kaaya ayang pagmasdan at di mo akalain na minsan ito’y kinatakutan.

Byernes ng madaling araw, sa Mega Mall ang tagpuan. Nagtipon tipon tipon duon ang aking mga makakasama patungong Pinatubo. Sa pagkakataon ito, sa San Marcelino, Zambales ang aming ruta. Bago daw ito at medyo teknikal ng kaunti. Kasabay ko dito si Mike Adik (adik sa awtdor) siya ang aking bady na makakasama. Kasama ko din si Frances Gumapac, rayter at potograper ng isang magasin na ipinagbilin sa amin ni Regie Pablo (Presidente ng MFPI).

Pormal ata ang sinusulat ko ah.. pabilisin natin! Nababagalan ako eh! So ayun! na delay ng mga ilan oras an dating sundo naming. Medyo lungkot ng kaunti kasi inaantok na ako. 4, 5, 6, 7, 8! Lagpas alas otso na ng aming marating ang tahanan ni Mayor Rodriguez sa San Marcelino. Naggayak na kami para naman magbyahe muli patungo sa umipisa ng lakarin. Lakarin na punong puno ng saya. Piktsur ditto piktsur duon! Panalo ang mala disyertong aming dinadaanan. Ayan! “Yan ang bundok bagang” sambit ni kapitan Willie. Pero habang pinagmamasdas ko ito, naisip ko baka dating bundok ngayon e burol na lang kasi ang baba na nya eh at natabunan ng lahar ang kabuuan. Hehehehe…

Pagkatapos ng briping, matapos ipalala ang mga bawal nag umpisa na kaming mag lakad. Mainit nga pero kakaiba ang itsura ng lugar na to, panalo! Matapos ng ilang oras, binagtas naming ang ilog, wlang katapusang ilog pero ang sarap magtampisaw ditto. Malinaw sya at may kalamigan. May nadaanan pa nga kaming mainit init. Hehehe tsalap.

Nagtanghalian, hanggang sa malapit nang dumilim ngunit wala pa kami sa aming kamp sayt. Nagpasya an gang expedisyon lider na mag hapunan duon sa huling bahagi ng ilog bago kami pumanhik sa matarik na bahagi. Akyat na! nakow! Inabot kami ng dalawang oras bago naming natawid ang napakatarik na na bahagi ng bundok. Ginamitan pa ito ng tali at sinabayan ng malakas na hangin.

Eyniway, sa kamp sayt, pagkatpos maitayo ang mga kubol at makapagbihis, inihanda ang sarili dahil may anunsyo ang expedisyon lider, habang umiikot ang bote ng gin. Hala sige tawa bawal ang malungkot. Kanya kanyang paliwanag at halakhak. Ting! Umaga na! hahaha…

Ala sais ng umaga, nun gabi ako ay tumakas sa inuman at natulog na kaya ganun. Nag timpla ako ng kape at nag ayos ng gamit para sa aming asolt papunta sa kreyter ng Pinatubo. 13 kaming lahat, masama nga bangang numero iyon? Hihihii… huwaw! Kakaibang ganda an gang tumabad sa amin ng marating nami nina Mike at Frances ang isang byudek. Sige litrato dito at duon, Pati ako, o kami naman ni Mike. Hehehe may lavapalooza pa ekek… o sya lakad ulet!

Ilang oras pa, narating naming ang jahmes pik! Dito, tanaw na tanaw ang kreyter rim. Ngunit bago ditto, kelangan muna naming baybayin ang bangin nasa tantsa ko eh may isang daaang talampakan ang lalim. Huhuhhuhu…ayus! May naiyak pa nga eh! Wehehehe.. sekwet kung sino!

Pagkababa, akyat ulit patungo sa mismong kreyter. Ang init at kapagod sa tarik paakyat! Pero panalo ng unti unti akong sinasalubong ng hangin na tila baga nagagalak na ako’y nakarating! Yehey!! Pagkatapos ng hirap, sarap naman. Napawi ang aking pagod sa aking nakita. Pinagmamasdan ko ang kulay asul na tubig nito, natanaw ko din ang lugar ng tarlac. Hay…. Ay kaganda talaga… o sya piktsur at piktsur pa ulet at kami ay bumaba na.

Ituloy ko pa ba? Kasi kinulang yun tubig naming at ginamit naming yun kulay berdeng tubig sa pagluluto ng noodles at kape! Oo alas dose ng tanghali kamiy nagkakape. Wehehe san kapa! Tuloy ko pa din? Empre babalik na kami sa kamp sayt, tpos nag impake at tuloy baba na ulet. Sa tabing ilog duon kami nag palipas ng gabi, ay.. nauna pala akong nakatulog at pilit na ginigising ngunit silay bigo. Hahahaha… bigo din kami sa paghihintay at pag asang may darating na gin. Huhuu.. ay di natulog na ulet kami! Hahaha.. so ang sumunod na pangyayari ay binagtas ulet ang ilog pati maladisyertong lahar!

   

   

Huwawwie! Stampede Ini!!!

 

     

Nung nakaraan Sabado, ibinalita sa akin na marami daw namatay sa stampede duon sa ULTRA. Malungkot na marami nanaman ang nabawas sa mundong ibabaw. Karamihan pa daw dito e babae at may edad na. Pero iba ang naramdaman ko kundi pagkamuwi sa mga promotor.

Matagal na sa sistema ng pilino ang mga game show. Inabutan ko yun time ng kwalta o kahon, aba'y nakakaaliw talaga manood at may pag dakay nadadala ka din sa mga desisyon ng kalahok. isang paligsahan ng katuwan na ang pa-premyo ay salapi. Pang enganyo nga nman ang salapi diba? kaya nga may sweepstakes at lotto tayo. Marami din ang nagbabaka sali na maibsan ang kinatatayuan sa buhay.

Annibersaryo ng naturang Game show ang naganap na pangyayari nun Sabado ng umaga. Karamihan duon salat, hirap sa buhay, di nakapag aral, isang kayod isang tuka kung baga. Miyerkules pa din daw yun iba dun na nag "babakasali na guminha ang buhay" na sinasabing "nagbibigay ng bagong pag asa" at ito marahil ang naging impluwensya sa panatiko ng nasabing programa. Top rating ang programa, gaya ng iba nilang pag tatangahal, madami din ang dumadalo. E ano nga ba ang dahilan kung bakit sila pumupunta duon. Ang pagpila ng ilang araw pa lang e andun na sila? anong ibig sabihin nun? ano nga bang aral ang naidulot ng programa sa mga madalas sumali dito o yun mga pumunta nun nakaraang sabado? e yun programa, ano kaya ang napulot nilang aral sa mga nasawi? ang makisimpatya, pag gastos sa pag papalibing at sa ospital??!!


nood tyo woodstock dami din tao dun eh! hehehhe....